Spandex en geitenwollen sokken op de racefiets
Geplaatst op 29-02-2020
Ik zag hem maar drie seconden, twee weken geleden. Lang genoeg om het beeld vast te zetten in mijn brein en me elke keer weer te laten glimlachen bij de herinnering. Ik wil ook geitenwollen sokken en een racefiets als ik bejaard ben.
Hij is de 70 al ruim gepasseerd en straalt een vitaliteit uit waar je jaloers op kan worden. Zijn grijze haren wapperen in de wind terwijl hij met een grijns op zijn gezicht geanimeerd met iemand in gesprek is. Hij staat met zijn racefiets langs de weg tegen de rijrichting in en ik staar naar de geitenwollen sokken die hij over zijn schoenen tot aan zijn knieën heeft opgetrokken.
Het is niet dat hij er slordig of ouderwets uitziet. Daar is zijn spandex wieleroutfit net iets te zwart, te glanzend en eehh.. te strak voor. Maar het contrast tussen de sokken en zijn outfit is in ieder geval wel zo groot dat ik met mijn ogen knipper om te checken of ze mij wellicht bedriegen. Zij bedriegen mij niet.
Ik merk dat ik de glimlach niet meer van mijn gezicht krijg. Ik voel me licht van binnen. Wat een bevrijding om je niets aan te trekken van wat andere mensen van je outfit vinden. Als je voeten maar lekker warm blijven. Ik heb vaak last van koude voeten. En van koude handen, ook in de zomer; het is een gave. Ik ben nooit op het idee gekomen om geitenwollen sokken over mijn schoenen aan te doen. Geen idee of het werkt, maar het moet haast wel. Hij zag er heel comfortabel en gelukkig uit.
Zingend rij ik naar huis. Ik ben er uit. Ik ga helemaal niet wachten tot ik mijn eigen grijze haren kan laten wapperen in de wind met geitenwollen sokken over mijn spandex wieleroutfit. Ik neem me voor om direct als ik thuiskom mijn geitenwollen sokken aan te doen. Onder mijn rokje. En dan naar de supermarkt (als ik het durf).