Onrust
Geplaatst op 13-08-2019
“Ik word zo onrustig van dat rusten……”
Ze gaat op het puntje van haar stoel zitten terwijl ik voor een kop thee zorg. Nog voor ik zelf ben gaan zitten flapt ze het eruit. “Ik ga niet meer rusten hoor! Daar word ik zo onrustig van!” Ik wil wat zeggen, maar ze praat op hoog tempo verder en legt uit wat ze allemaal wél doet; dat is een hele lijst. “Je hebt het er maar druk mee hoor ik.” Ja, dat had ze inderdaad. Ze wil namelijk heel graag weer aan het werk. “Burnout is echt helemaal niks voor mij!” Dat begrijp ik. Niemand zit te wachten op een burnout en verpleegkundigen al helemaal niet. Ze is er altijd voor anderen, zowel privé als op haar werk. Doorpakken, versnellen, regelen, doen, niet zeuren…………..
Drie weken geleden was haar accu “van het een op andere moment” helemaal leeg. Toen ze wilde gaan koken bleek ze alles in huis te hebben, behalve groente. Verbijsterd bleef ze voor de koelkast staan terwijl de tranen over haar wangen liepen. Wanneer haar man even later thuis komt, treft hij de kinderen voor de tv en zijn vrouw compleet overstuur op bed aan. Ongerust vraagt hij wat er is. “We hebben geen witlohohohof………” Opgelucht trekt hij haar tegen zich aan en vertelt haar dat hij zo wel eten gaat halen.
Ze is te moe om op te staan. Heeft gatenkaas in haar hoofd in plaats van een brein dat logisch denkt. Een lontje dat “opeens” bijzonder kort is. Overzicht kwijt. Het overweldigende gevoel haar patiënten en collega’s in de steek te laten. Te kort te schieten naar haar gezin. De dag na ‘het witlofincident’ -zoals ze dat zelf heeft betiteld- meldt ze zich ziek. Voor een paar dagen schat ze zelf in. Ze gaat naar haar huisarts want misschien mankeert ze wel wat. Burnout is de verpletterende diagnose. Ze is verbijsterd. En ze gelooft er niets van. Vastbesloten om hem ongelijk te geven start ze haar computer op tikt de zoekterm burnout in. Ze krijgt 78.600.000 resultaten en begint weer te huilen.
Uit de vragenlijst die ze voor onze eerste afspraak heeft ingevuld, blijkt ze hoog te scoren op burnout-klachten. Ze begint langzaam te geloven dat het toch wel ernstig is. Ze neemt de uitslagen mee terug naar de huisarts en laat zich voor de zekerheid ook lichamelijk onderzoeken.
Het eerste waar we ons in de coaching op richten is het doorbreken van de vicieuze cirkel van stress. Doordat ze uitgeput is en de stresshormonen door haar lichaam gieren, lukt het haar niet meer om te relativeren, organiseren of te concentreren. Dat geeft weer stress, waardoor ze blijft piekeren en ’s nachts niet meer goed slaapt. De continue aanmaak van adrenaline zorgt ervoor dat haar hoofd niet meer kan stoppen met piekeren en emoties door je lichaam blijven gieren; zenuwen, angst, onmacht, schuldgevoel etcetera. Zo staat je lichaam op een gegeven moment 24 uur per dag “aan” en is burnout een feit.
Eén van de manieren om deze vicieuze cirkel te doorbreken is je lichaam een paar keer per dag te dwingen om te stoppen met waar het mee bezig is. “Ga 3x per dag 20-30 minuten op bed liggen”, heb ik haar geadviseerd. Ze is er vol goede moed aan begonnen, maar er al snel weer mee gestopt. “Ik weet het niet…”, vertelt ze. “Ik word er heel onrustig van. En dat kan ik er gewoon niet bijhebben!” Ze valt stil en kijkt me verrast aan als ik haar uitleg dat dit volkomen logisch is.
Wanneer je een burnout hebt en gaat liggen, ga je voelen hoe het echt met je is. Het is dan alsof er alleen maar meer spanning en adrenaline in je lichaam komt. Daar word je inderdaad onrustig van. We spreken af dat ze de komende weken gaat proberen om twee keer per dag op bed te gaan rusten en de spanning die dat oproept te laten zijn voor wat het is. Daarbij geef ik haar een eenvoudige ademhalingsoefening waarbij ze haar ademhaling gaat tellen tijdens het rusten. Ze gaat de timer uit de keuken gebruiken zodat ze haar telefoon beneden kan laten. Zo hoeft ze niet telkens op de klok te kijken of het al tijd is. En wordt ze niet afgeleid door binnenkomende berichten.
Drie weken later zie ik haar weer. “Het is gelukt!” is het eerste wat ze zegt als ze binnen komt. “Wat? Witlofschotel of rusten?” Ze grijnst en ik denk dat ik het antwoord al weet.
Meer informatie vind je in mijn gratis e-book Herstel van Burnout
